Τι είναι η Φωσφίνη; Που χρησιμοποιείται;

Η Φωσφίνη χρησιμοποιείται για την καταπολέμηση με υποκαπνισμό όλων των σταδίων των εντομών και των τρωκτικών ποντίκια , αρουραίους. Καταπολεμά έντομα αποθηκών και συγκεκριμένα: σιτηρών, όσπριων, ξυρών καρπών, ελαιούχων σπορών ελαιοπλακούντων και λυπών ζωοτροφών, καπνών και κατεργασμένων προϊόντων αυτόν, αποξηραμένων φρούτων αφεψημάτων προϊόντων άλεσης και μεταποίησης σιτηρών, σκόνης γάλακτος , πατατάλευρου και προϊόντων σοκολάτας, βαμβακιού, μέταξας, μήλινων, δερμάτινων, χαλιών ξυλιάς για το σαράκι του ξύλου, καινών σακών μεταφοράς και αποθήκευσης, προϊόντων. Η φωσφίνη είναι ιδανική  για εφαρμογές σε μυοκτονίες στους αγρούς με τοποθέτηση σφαιριδίων στις τρύπες των ποντικιών στο χωράφι.

Φωσφίνη

Η Φωσφίνη (PH3) ανήκει στην κατηγορία των εντομοκτόνων. Είναι αέριο που παράγεται από χημική αντίδραση του Φωσφορούχου αργιλίου ή του Φωσφορούχου μαγνησίου με την ατμοσφαιρική υγρασία.

Χαρακτηριστικά  

Χημικός τύπος: PH3

Σημείο ξέσεως: -87,40C

Μοριακός βάρος: 34,04

Ειδικό βάρος: 1,214

Οι χημικές αντιδράσεις είναι οι ακόλουθες:

AlP+2H2O =AlO(OH)+ PH3

Mg3P2+6H2O=3Mg(OH)2+2PH3 αντιστοίχως.

Η ταχύτητα της διάσπασης εξαρτάται από την θερμοκρασία και την υγρασία του περιβάλλοντος ή του προς απεντόμωση προϊόντος.

  • Έτσι για θερμοκρασία 12 – 15 0C  απαιτούνται 5 ημέρες,
  • για θερμοκρασία 16 – 20 0C απαιτούνται 4 ημέρες
  • για θερμοκρασία άνω των 20 0C απαιτούνται 3 ημέρες

Η διάσπαση του Φωσφορούχου αργιλίου απαιτεί 3-5 ημέρες, ενώ του Φωσφορούχου μαγνησίου 2-3 ημέρες.

Τα σκευάσματα που περιέχουν Φωσφορούχο αργίλιο κυκλοφορούν στην αγορά με διάφορες εμπορικές ονομασίες , σε μορφή δισκίων

  • ταμπλετες βάρους 3 γραμ. που εκλύουν 1 γραμ φωσφίνης,
  • σε μορφή σφαιριδίων(Ρ, pellets) βάρους 0,6 γραμ. που εκλύουν 0,2 γραμ. φωσφίνης και
  • σε  μορφή σκόνης εντός σακιδίων.

Τα σκευάσματα που περιέχουν Φωσφορούχο μαγνήσιο κυκλοφορούν στην αγορά

  • σε μορφή δισκίων ταμλετες – tablettes βάρους 3 γραμ. που εκλύουν 1 γραμ φωσφίνης,
  • σε μορφή σφαιριδίων(Ρ, pellets) βάρους 0,6 γραμ. που εκλύουν 0,2 γραμ. φωσφίνης,
  • σε  μορφή πλακιδίων ή ταινιών και σε  μορφή σκόνης εντός σακκιδίων.

Τα σκευάσματα των Φωσφορούχου αργιλίου και του Φωσφορούχου μαγνησίου εκλύουν δύο ακόμη αέρια:

  • Αμμωνία (ΝΗ3) που με την οσμή της δρα προειδοποιητικά,   και
  • Διοξείδιο του άνθρακα (CO2) που αναστέλλει την ανάφλεξη και ενδυναμώνει την δράση.

Η φωσφίνη είναι πρακτικά αδιάλυτη στο νερό, τα λίπη και τα έλαια.  Παρουσιάζει μεγάλη αναφλεξιμότητα. Το κατώτερο όριο αναφλέξεώς της  αντιστοιχεί  πανο από 18  g. περίπου φωσφίνης ανά κυβικό μέτρο αέρος. Αυτή η ιδιότητα είναι σημαντική γιατί αποκλείει δόση μεγαλύτερη των 18 g / 1 κυβ. μ, και επίσης επιβάλει την καλή και ομοιόμορφη κατανομή του σκευάσματος στον υποκαπνιζόμενο χώρο.
Η φωσφίνη μπορεί να αντιδράσει με ορισμένα μέταλλα και ιδιαίτερα με τον χαλκό, μπρούτζο, ασήμι και χρυσό προκαλώντας διάβρωση που αρχικά εμφανίζεται με μεταχρωματισμό του μετάλλου. Προφυλάξεις πρέπει να λαμβάνονται και για ορισμένους τύπους φωτοαντιγραφικού χαρτιού και μη εμφανισμένων φιλμ.

Φωσφίνη, Δόσεις:

Σιτηρά σε σιλό:  2-5 g/τόνο
Σιτηρά σε αποθήκες χύμα με κάλυψη: 3-6 g/τόνο
Σιτηρά σε αποθήκη χύμα χωρίς κάλυψη: έως 12 g/τόνο
Ενσακκισμένα σιτηρά σε στοίβες:  1-2 g/κυβ.μ
Καπνά: ½-1g. ανά κυβ.μ
Ενσακκισμένα τρόφιμα και ζωοτροφές: 1-3 g/κυβ.μ
Κενές αποθήκες, αλευρόμυλοι: 2-3 g/κυβ.μ
Τρωκτικά: 1g. ανά κυβ.μ.

Η νομοθεσία επιτρέπει την εφαρμογή φωσφίνης μονό από ειδικούς, γεωπόνους χημικούς με αδεία απεντόμωσης. Μην ξέροντας να τη χρησιμοποιήσουμε μπορεί να προκληθεί θάνατος.

Η εφαρμογή υποκαπνισμού (fumigation) εφαρμόζεται πάντοτε με την παρουσία και ευθύνη γεωπόνου ή χημικού και τα αναφερόμενα στο Β.Δ. 143/1967.